Δυο μέρες στο Γ.Ν.Ν. Σερρών…(μικρό χρονικό)…

Είμαι πολύ φοβιτσιάρης απέναντι στον πόνο και την ασθένεια…έφτασα 55 χρονών (και κάτι ψιλά) και ποτέ δεν είχα περάσει το κατώφλι του Νοσοκομείου…να όμως που έφτασε η στιγμή…λίγοι γνώριζαν για το χειρουργείο μου…τώρα που βρίσκομαι σε φάση ανάρρωσης, επιτρέψτε μου να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου από το μικρό οδοιπορικό στους θαλάμους του Νοσοκομείου Σερρών…

Στη Χειρουργική κλινική, λοιπόν….είναι μία εμπειρία που την περνάς μόνος…εν μέσω πανδημίας οι επισκέψεις απαγορεύονται…

Βιώνοντας την εμπειρία, διαπίστωσα πόσο άδικο είναι να λοιδορείται το Νοσοκομείο μας…

Οι θάλαμοι πεντακάθαροι, το ίδιο και οι τουαλέτες…θέρμανση στο φουλ, απόλυτη ησυχία, κατάφερα μέχρι και γραπτά του Πανεπιστημίου να διορθώσω…το νοσηλευτικό προσωπικό, ήρεμο και διακριτικό…μου έκανε εντύπωση η ευγένειά τους (τους έκανα διαφήμιση και για το Τμήμα Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο Βελιγραδίου)…και να σκεφτεί κανείς τι τραβάνε κάθε μέρα, ιδίως τώρα, αυτοί οι εργαζόμενοι…και ποιοι είναι οι μισθοί τους…και έχουν και τις ιδιοτροπίες ημών των ασθενών…

Στους θαλάμους κάνεις φίλους…ο πόνος σε φέρνει κοντά με τον συνάνθρωπο…

Τον Ηλία…χειρουργηθήκαμε την ίδια μέρα…να τον κυνηγάνε οι νοσηλευτές μην βγει να καπνίσει…να’ χει κρυμμένο κουλούρι για να καλύψει την πείνα μας (φιδές, γιαούρτια και τα σχετικά)..να τον βλέπω να σηκώνεται στο πόδι πριν από μένα αν και 15 χρόνια μεγαλύτερος και να παίρνω θάρρος…να του έχουν φέρει 10 νερά και να μας δίνει όλους με αγάπη…

Τον διπλανό μου και σχεδόν συνομήλικο, τον Γιώργο…σοβαρότερο χειρουργείο…τον θαύμασα για την υπομονή του στον πόνο…Καλή ανάρρωση, φίλε…

Και τέλος τον Πόντιο της παρέας, με τα ανέκδοτα και την εναλλαγή ποντιακών και ελληνικών…εύχομαι να πήγε καλά το χειρουργείο του…

Στους θαλάμους λίγοι ασθενείς…κάποιοι όμως πολύ σοβαρά…σου σπάραζαν την καρδιά οι στεναγμοί τους… δεν είχα το κουράγιο να πλησιάσω στους θαλάμους τους…

Κείνες τις στιγμές συλλογίστηκα πόσο παλικάρια στάθηκαν και στέκονται απέναντι στον πόνο πολλές γενναίες ψυχές…σαν τον Νικολάκη μας, με τα 2+2 χειρουργεία ως τώρα (εγώ τα έπαιξα με μία βουβωνοκήλη και αυτός με βουβωνοκήλη-υδροκήλη άμφω, μηνών ακόμη, ουδέποτε παραπονέθηκε, μετά νεφρά και πάει λέγοντας)…σαν όλους αυτούς τους συν-πολίτες μας που δίνουν στη διπλανή πτέρυγα την αδυσώπητη μάχη με τον κόβιντ..σαν αυτούς που δίνουν τη μάχη, αν και ο αγώνας είναι από πριν χαμένος…αισθάνομαι πολύ μικρός απέναντί τους…

Ο καλός Θεός όμως μας έδωσε τους καλούς γιατρούς και οφείλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου εδώ…

Πρώτα από όλους, στον Διευθυντή της Χειρουργικής Δρα. Σωτήρη Βλάχο, εξαίρετο επιστήμονα, με σπουδές στο εξωτερικό…ευτύχημα που παρέμεινε στην πόλη μας…η Πολιτεία οφείλει να στηρίξει τους γιατρούς μας και το Δημόσιο Σύστημα Υγείας (και φυσικά και τους νοσηλευτές και όλο το προσωπικό)….ας αφήσει τα διαχρονικά τερτίπια και τις υπεκφυγές…ο Σωτήρης είναι και φίλος…θυμάμαι με συγκίνηση εκείνα τα καλοκαίρια στον Ελαιώνα, πριν από 40 χρόνια…η παρουσία του υπήρξε καταλυτική για να μην έχω άγχος…γρήγορος, με χιούμορ, καθοδηγούσε και τους ειδικευόμενους γιατρούς την ώρα του χειρουργείου αλλά και κατά την επίσκεψή…

Ευχαριστώ και το επιτελείο του στο χειρουργείο…με χιούμορ με ρωτούσαν τι ποτό ήθελα…ξεχώρισα ακόμη την υπερπολύτεκνη τραυματιοφορέα…όλοι τους πολύ ωραίοι…

Ευχαριστώ, επίσης, και τους φίλους που μου στείλανε μηνύματα συμπαράστασης, ακόμη και από το εξωτερικό…ο Τζόρντι μάλιστα μου ζήτησε να μην του απαντήσω καν (για να μην κουραστώ!)…

Συν Θεώ, λοιπόν, προχωράμε…μεγάλο σχολείο το Νοσοκομείο, φίλες και φίλοι…να είστε όλοι καλά! Και ο Θεός να δίνει δύναμη στους ανθρώπους που δοκιμάζονται….

Dr. en Filología Hispánica y Comparada

Profesor contratado en Hellenic Open University

https://filoloskibg.academia.edu/IoannisKioridis

https://orcid.org/0000-0002-6577-1004

https://www.researchgate.net/profile/Ioannis_Kioridis

kioridis@otenet.gr

00306984495814

* Υπάρχει η συγκατάθεση του υποκείμενου των δεδομένων για την δημοσιοποίηση της επιστολής.